Een kat laten wennen aan zijn nieuwe thuis

Tijdens mijn research die vooraf ging aan de adoptie, had ik gelezen dat, als je een kat adopteert, je die de eerste dagen best laat wennen in een kleinere ruimte. Katten houden niet van verandering en een nieuwe thuis is voor hun dus een stresserende situatie. Door eerst een kleine ruimte aan te bieden, waarin ze zich na een tijdje veilig gaan voelen, creëer je een ‘veilige haven’ van waaruit ze op eigen tempo de rest van het huis kunnen gaan ontdekken.

Wij kozen ervoor om de auto’s de eerste dagen buiten te zetten en Mylo te laten wennen in de garage. In die ruimte had ik alles voorzien: kattenbak, drinkbakje, eten, krabpaal, nestje, … Ook had ik erop gelet om het drinken en eten niet te dicht bij de kattenbak, want katten zijn van nature propere beestjes :).

Toen we Mylo uit zijn reismandje loslieten in de garage, liep hij eerst wat schuchter rond langs de kanten, maar na een tijdje kwam hij al kopjes geven. Ik had mij natuurlijk goed voorbereid door zowel hoge ligplaatsen te voorzien als een paar lage verstopplaatsen. Mylo wilde mij echter meteen duidelijk maken dat katten eigenwijze beestjes zijn en koos er dus voor om op de mat aan de deur te gaan liggen of in het midden van de kamer, waar ik een kussen had gelegd om zelf op te zitten. En waarom zou hij gebruik maken van alle waterbakjes die ik heb klaargezet, als hij ook moeilijk kon doen en zijn kopje in een diepe emmer kon steken?

 

Mylo nog niet helemaal op zijn gemak.

Mylo op het kussen dat ik voor mezelf had klaargelegd.

Lekker eigenwijs uit de emmer drinken.

Ik wilde hem niet forceren door hem direct op te pakken en te knuffelen, dus ging ik regelmatig gewoon in de ruimte zitten met mijn laptop. En die tactiek scheen te werken, want het duurde niet lang voor hij bij mij kwam liggen. Hij wist zelfs al heel snel duidelijk te maken dat hij graag wat aandacht van mij wilde door over het toetsenbord van mijn laptop te lopen (nogmaals mijn excuses aan de mensen die toen vreemde mails ontvangen hebben) of door zich op mijn schoot te wringen en de laptop weg te duwen. Ik wilde ten slotte een knuffelkat, toch? Be careful what you wish for! ;)

Beetje bij beetje lieten we hem de dagen erna de rest van het huis verkennen en het duurde niet lang voor hij zich begon thuis te voelen. Soms voelde hij zich zelfs een beetje te goed thuis, want meneer wilde meteen ook alle plaatsjes inspecteren waar hij niet mocht komen (op het aanrecht in de keuken, achter de tv, op de tafel).

 

Van al dat ontdekken word je natuurlijk moe…