Voedselverrijking: wat is het en hoe begin je eraan?

Bij het lezen van boeken en artikels over katten, kwam ik al snel op teksten over voedselverrijking. Veel katten krijgen één of twee keer per dag een bakje met eten, maar dit is verre van ideaal. In de natuur moeten katten werken voor hun eten en eten ze bovendien in kleine beetjes over de dag verspreid i.p.v. in één of twee keren.      
Om gedrags- en gezondheidsproblemen te vermijden, is het dus een goed idee om aan voedselverrijking te doen. En dan vooral bij binnenhuiskatten.

Maar wat houdt voedselverrijking nu eigenlijk in? Zoals ik al schreef, is het de bedoeling dat de katten ‘werken’ voor hun eten. Voedselverrijking is dus alles waarbij je ervoor zorgt dat de kat de brokjes niet gewoon krijgt, maar er moeite voor moet doen. Dit sluit niet alleen beter aan bij hun natuur, maar dit zorgt er ook voor dat ze trager gaan eten, enkel gaan eten wanneer ze echt honger (als je kat te dik is, is dit dus een ideale manier om af te slanken!) en het zorgt ervoor dat ze een leuke bezigheid hebben (en dus niet in je gordijnen hangen).

In de toekomst zal ik hier verschillende voedselverrijkingsspelletjes bespreken (zowel aangekocht als zelfgemaakt). Maar waar ik het nu al even over wil hebben is het aanleren van voedselverrijking. Als je kat gewoon is om zomaar (of na wat miauwen) lekkere brokjes of natvoer te krijgen, dan kan je je natuurlijk wel voorstellen dat er enig protest gaat komen als ze er opeens voor moeten ‘werken’. Hoe zou je zelf zijn?

De beste manier om hiermee om te gaan is door de zure appel heen bijten. Geef, op het moment dat je beslist om voor voedselverrijking te gaan, ENKEL voedsel via voedselverrijking. Maak je geen zorgen: eenmaal je kat voedselverrijking gewoon is, kan je deze regel versoepelen. Op deze manier zorg je er eigenlijk voor dat de motivatie van je kat (een rammelende maag) groter wordt. Het laatste wat we willen is je kat echt uithongeren, dus begin niet meteen met een geavanceerd spelletje. Help je kat in het begin. Toon hoe het moet, leg de brokjes op een gemakkelijke plaats in het spelletje en gooi desnoods een brokje als je kat gewoon al een kleine poging doet.

Beetje bij beetje maak je het dan moeilijker en laat je je kat het meer zelf doen en voor je het weet, kunnen ze het helemaal alleen en hebben ze geen ‘steunwieltjes’ meer nodig ;). Wees wel gewaarschuwd: katten kunnen heel overtuigend zijn en ‘niet toegeven’ kan in het begin moeilijk zijn. Mylo maakt er ook een traditie van om bij elk nieuw voedselverrijkingsspelletje kopjes te komen geven in de hoop dat ik de brokjes in zijn plaats eruit haal. Maar geloof me, de aanhouder wint!

Mylo en het verdwenen oogpotlood.

Op een ochtend, toen ik alleen thuis was met Mylo, kreeg ik een mailtje van mijn mama om te vragen of ik wist waar haar oogpotlood was. Ze vond het niet meer en herinnerde zich dat ik had verteld over Mylo die in de badkamer aan het spelen was geweest. Ze vroeg of ik dus kon nakijken of Mylo tegenwoordig met een lijntje onder zijn ogen rondliep.

Ik stuurde terug dat Mylo geen lijntje onder zijn ogen had, maar dat oogontschminker ook net op was, dus dat hij het misschien al had afgeveegd  ;).

Mylo vind balpennen en potloden heel plezant om heen en weer te meppen met zijn pootjes, dus ik besloot om de vloer van de badkamer aan een grondige inspectie te onderwerpen om te zien of het oogpotlood daar lag. Maar het was nergens te vinden....

Na een tijdje, bedacht ik dat Mylo er, toen hij in de badkamer was, ook in geslaagd was om de dop uit de wasbak te halen. Dat is niet zo'n klein dopje, maar zoiets met een lange steel dat je kan dichttrekken door aan een hendeltje aan de kraan te trekken, dus dat is er nog niet zo gemakkelijk uit te halen. Ik had de wasbak toen afgekuist en de dop netjes terug op zijn plaats gestoken.

 

Het leek mij erg onwaarschijnlijk, maar ik dacht 'ik zal daar dan ook maar eens kijken' en jawel, mooi rechtop in de afvoerbuis zat mama haar oogpotlood!
Die charel was er blijkbaar in geslaagd om de dop uit de wasbak te halen en dan het oogpotlood er zo in te mikken zodat ik het niet meteen zag zitten en het niet eens voelde toen ik de dop er terug in stak.

Natuurlijk had ik mijn camera niet bij de hand toen ik Mylo de eerste keer betrapte met het dopje van de wasbak. Omdat ik toch een filmpje wilde laten zien van hoe hij dat deed, besloot ik Mylo op de wasbak te zetten en, met mijn camera in de aanslag, zijn aandacht te trekken voor het dopje. Dit leverde deze leuke blooper op:

Buitenkat of binnenkat?

Zoals jullie al hebben kunnen lezen in de voorbereidingen voor mijn adoptie, was één van de redenen dat ik voor een asielkat koos het feit dat de kat ook buiten zou kunnen omdat mijn papa dat wilde. Als je een kat pas in huis haalt, is het echter aangeraden om die enkele weken binnen te houden om te laten wennen aan zijn nieuwe thuis.  

 

Vermits ik mij geabonneerd had op verschillende sites van asielen, viel het mij in die periode op hoeveel berichten er wekelijks verschenen over baasjes die in zak en as zaten omdat ze hun kat kwijt waren of berichten over katten die gevonden waren en waarvan ze de baasjes niet konden terugvinden. Dat laatste had ik gelukkig een oplossing voor omdat Mylo gechipt is en een bandje met een penning aan heeft, maar dat haalt natuurlijk niets uit als hij overreden wordt of door iemand moedwillig gevangen/vergiftigd wordt (en ja dat gebeurt jammer genoeg echt). Bovendien was Minneke, de kat die we hadden toen ik een kleuter was op een dag ook plots weggebleven en hebben we haar daarna nooit meer teruggevonden.
Je hoort het al, ik was nog niet helemaal overtuigd over het buitenlaten van Mylo.

Maar langs de andere kant begrijp ik ook wel de voorstanders van buitenkatten. Buiten hebben katten immers veel meer ‘te ontdekken’, kunnen ze muizen vangen, hun energie kwijt, … Het laatste wat ik wil is egoïstisch zijn en mijn kat ongelukkig maken omdat ik hem per se binnen wil houden.

Om die reden ging ik dus zoals afgesproken na een paar weken van start met hem aan de lijn de tuin te laten ontdekken. Mylo was hier echter niet mee opgezet! Het tuigje op zich vond hij niet zo’n ramp maar de tuin stond hem precies niet aan. Zodra hij de kans kreeg sleepte hij mij naar de achterdeur om terug binnen te geraken.

 

Ik dacht dat dit zo was omdat hij nog wat onwennig was en het wel zou beteren als hij zich meer zelfzeker voelde over ‘zijn’ terrein. Zijn enthousiasme bleef echter niet om over naar huis te schrijven en op een dag besloten we om hem los te laten en te zien wat hij zou doen (voor het geval het toch aan het tuigje lag).

Bij de eerste poging deed ik gewoon de achterdeur open. Een deur waar hij altijd nieuwsgierig naar kwam kijken als wij er door gingen (zoals het een echte deurenfetisjist betaamt, link). Maar nu ik de deur open deed, was de interesse opeens weg en wilde hij niet naar buiten.

Met veel aanmoediging liep hij tijdens de tweede poging toch buiten, maar na 2 meter had hij het wel gezien en liep hij terug naar binnen.

Tijd voor de grove middelen dus. Tijdens de derde poging zetten we hem langs de andere kant van de tuin. Maar zodra zijn pootjes de grond raakte liep hij in een rechte lijn terug naar de achterdeur.

Mijn conclusie was duidelijk: Mylo wil helemaal niet buiten. En wie zijn wij dan om hem te dwingen om buiten te gaan? ;) Uiteindelijk kennen we zijn voorgeschiedenis niet en kan het zijn dat hij bij zijn vorige eigenaar ook een binnenkat was…

 

Sinds die dag is Mylo dus een binnenkat :). En ik ben ervan overtuigd dat hij minstens even gelukkig is als dat hij buiten zou rondlopen. Wel belangrijk te vermelden daarbij is dat ik er steeds probeer voor te zorgen dat hij in huis genoeg mogelijkheden heeft om zijn energie kwijt te geraken en zijn jachtinstinct te uiten door bijvoorbeeld hengelspelletjes en voedselverrijking (hierover later meer).

Mylo en het dekentje van Kyra

Toen we Mylo geadopteerd hadden, duurde het niet lang voor het duidelijk was wie van onze dieren de baas zou zijn. Rarara, wie is het? ;)     

Niet dat Mylo Kyra ooit op haar plaats zette ofzo, maar Mylo deed gewoon waar hij zin in had en Kyra liet hem doen.

Zo waren we op één van de eerste dagen na zijn adoptie tv aan het kijken, met Kyra op haar dekentje liggend bij ons. Mylo liep rond en had opeens enorme interesse in het dekentje van Kyra. Die laatste vertrouwde Mylo niet en liep dus direct van haar dekentje weg. Wat voor Mylo het startsein was om het dekentje met veel dramatiek in te palmen. En Kyra? Die stond erbij en keek er (zielig) naar ;). 

Review van de Bird hengel (met filmpje)

Eén van de eerste speeltjes die ik voor Mylo kocht, was de Bird hengel (via Zooplus). Ik had nl. gelezen dat een hengel één van de basisspeeltjes was die elke kateigenaar in huis zou moeten hebben, omdat je hiermee hun jachtinstinct kan bevredigen. De Bird hengel bestaat uit een lange, licht flexibele stok, waaraan een touw hangt met op het einde een bundeltje pluimen.

Al snel werd duidelijk dat Mylo dol is op pluimpjes. De bedeesde kat die ik uit het asiel gehaald had, veranderde opeens in een echte tijger. Hij crosste door de ruimte en maakte geweldige sprongen in een poging om de pluimen te vangen. Eindelijk lukte het mij om Mylo moe te maken!

Ik had echter één klein probleempje: als hij het gevangen had, nam hij het echt goed vast en beet hij er veel in. Gevolg: na één week was de bird dood.

Superjammer natuurlijk, want hij speelde er graag mee. Gelukkig is deze hengel super goedkoop via zooplus (1,79 euro) en zelfs nog goedkoper als je drie tegelijk besteld (4,49 euro voor 3 hengels). Je kan dus al raden dat bij mijn volgende zooplusbestelling drie Bird hengels zaten.

Maar aan één hengel per week zou dit, ondanks de goedkope prijs, nog een dure bedoening worden. Gelukkig heb ik daar een oplossing voor gevonden: spuit vooraleer je de hengel gebruikt secondenlijm aan de basis van de pluimen en laat goed drogen. De hengel gaat op deze manier echt veel langer mee!!  
In onderstaande filmpje speelt Mylo er nog heel rustig mee (hij was al moe), maar in een energierijke bui haalt hij echt zotte toeren uit als ik de hengel boven haal. De hengel in het filmpje is trouwens al enkele maanden oud :).

Veel speelplezier!!

Deurenfetisjist

Mylo is een ‘specialleke’. Hij heeft een aantal vreemde gewoontes en één daarvan is zijn obsessie voor deuren. Mijn papa noemt hem al lachend een 'deurenfetisjist'.

Als er een deur dicht gaat, is Mylo er als de kippen bij om te zien wat er aan de hand is. Hij is super nieuwsgierig en wil altijd weten wat er ‘achter’ die deur gebeurt. Als de deur echt helemaal gesloten is gaat hij voor de deur zitten en begint hij ernaar te staren alsof hij ervan overtuigd is dat hij op telepathische wijze de deur kan openen.

Als de deur ook maar een millimeter open staat, gaat hij zo lang prutsen en friemelen tot hij de deur open krijgt. Soms doet hij dat door herhaaldelijk met zijn 3,9 kg tegen de deur te leunen tot die open valt en soms doet hij dat door met zijn pootje en snuitje de spleet steeds groter te maken tot hij erdoor kan.

Het grappige is dat er vaak helemaal niks gebeurt achter die deur. Als je de deur dan voor hem opendoet, dan kijkt hij eens zonder er te willen doorgaan. Maar o wee als je de deur terug dicht doet, want dan wil hij opnieuw weten wat er achter de deur aan de hand is!

Wat kan ik zeggen? Mijn kat is gewoon allergisch aan gesloten deuren ;).

Zooplus, mijn go-to dierenwinkel

Door de tips van enkele andere kattenliefhebbers, kwam ik meer dan een jaar geleden in contact met zooplus.nl en een wondere wereld ging voor mij open! Op  zooplus.nl hebben ze een mega-assortiment van voeding, speelgoed en andere benodigdheden voor dieren. En hun grootste troef: ze zijn super goedkoop in vergelijking met andere dierenwinkels. Ik vergelijk constant met meerdere dierenwinkels en 9 van de 10 keer kom ik goedkoper uit met zooplus.nl.

Het is enkel een online shop, dus je moet wel bestellen maar bij mij is dat al elke keer probleemloos verlopen :). Verzendkosten zijn 2,9 euro (2,5 voor NL), maar als je voor meer dan 35 euro (of 29 euro voor NL) besteld heb je helemaal geen verzendkosten! De truc is dus om je bestellingen steeds wat te bundelen zodat je boven die 35 euro komt en geen verzendkosten moet betalen. Ik zorg meestal dat ik de aankoop van kattenvoeding en/of kattenbakkorrels combineer met de aankoop van kleinere spullen die ik graag wil hebben. Of ik spreek af met vrienden om samen een bestelling te plaatsen en ontsnap zo aan de verzendkosten.

Ze bieden verschillende mogelijkheden om te betalen. Ik betaal altijd via overschrijving en het pakket wordt steeds een paar dagen nadat zij het geld ontvangen hebben reeds aan de deur geleverd. Je wordt hiervan ook goed op de hoogte gehouden via mail.

Zooplus werkt met een bonusprogramma. Voor elke euro die je betaald, krijg je 1 bonuspunt. Die kan je dan sparen en daarmee kan je een gratis product kiezen uit hun bonusshop. Mylo heeft zo al een paar gratis speeltjes mogen ontvangen :).

Als je je echt even uitgeleefd hebt (of met veel vrienden samen een bestelling hebt geplaatst) en je bestelling komt boven de 100 euro uit, vergeet dan niet gebruik te maken van de bulkbestellingskorting.  Door in het couponveld “bulkbestelling” in te vullen, krijg je dan een extra korting van 3%! Mooi meegenomen, niet? ;)

Vergeet je bovendien ook niet in te schrijven op de nieuwsbrief. Dan krijg je sowieso al 5% korting op je eerste bestelling en bovendien ben je dan als eerste op de hoogte van hun extra acties en promoties (en die gebeuren regelmatig, dus zeker de moeite!).

Wat ik ook altijd doe is vergelijken met hun Duitse site, zooplus.de. Sommige van hun producten zijn daar namelijk goedkoper (andere ook duurder, dus goed kijken) en als je het slim aanpakt kan je op die manier nog extra besparen.Let op! Verzendkosten zijn hier wel 4,9 euro (of gratis vanaf 69 euro), dus goed rekenen of je echt goedkoper uitkomt voor je besteld. Ik heb er al bij besteld en de bestelling verliep even vlot!

Staar je natuurlijk niet blind op Zooplus. Door promoacties kan het best gebeuren dat je toch goedkoper uitkomt in je plaatselijke dierenwinkel. Blijf dus steeds vergelijken!

P.S. Kattebelletjes is niet verantwoordelijk voor mogelijke verslavingen voor aankopen bij zooplus die voortkomen uit dit artikel ;).

Kyra en Mylo's nachtavonturen.

Toen Kyra en Mylo aan elkaar gewend waren, werd het tijd om hen in dezelfde ruimte te laten slapen. Bedoeling was dat ze uiteindelijk allebei in de volledige dubbele garage + washok zouden kunnen rondlopen gedurende de nacht. Voor de eerste nachten hadden we echter een plank van ongeveer 1m hoog tussen het washok en de garage gezet  en de gordijnen die er hingen dicht gedaan om een visuele scheiding te creëren.

 

In het begin gingen we er immers van uit, dat we de kat zouden moeten beschermen voor een hond die de hele tijd achter hem aan zou lopen. Al snel bleek het dat we mis waren. Op een ochtend werden mijn ouders wakker van lawaai in de garage en ging mama dus snel kijken. Toen ze de deur open deed, stormde Kyra naar binnen en zat Mylo rustig van op zijn krabton alles te bekijken. Dit is normaal niet mogelijk vermits Kyra de avond ervoor in het washok was gezet met de plank ervoor. Maar nu lag de plank dus op de grond. Waarschijnlijk had Mylo honger toen hij die ochtend wakker werd en hij wist al heel snel dat ik zijn voeding bijvul in het washok. Vermoedelijk is hij dan op de plank gesprongen om in het washok te geraken, waardoor de plank omviel en hij Kyra de stuipen op het lijf jaagde.

De nachten daarop werden we met onze neus op de feiten gedrukt dat katten ’s nachts actief zijn toen we achtereenvolgens ontdekte dat Mylo waterflessen naar beneden had gesmeten (vlak bij de plaats waar Kyra slaapt), een zak kattenvoeding die niet achter slot en grendel stond geplunderd had en zelfs een flesje bier naar beneden had gegooid waardoor heel het washok stonk naar bier. 'S ochtends keek hij dan echter zo onschuldig dat je bijna zou geloven dat er tuinkabouters waren geweest die dat allemaal hadden gedaan.

 

We leerde bij en paste een aantal dingen in de garage aan, maar Kyra had ondertussen de schrik voor Mylo’s nachtelijke avonturen goed te pakken. En de kopjes die Mylo haar bij wijze van goedmaken in de ochtend gaf, begreep ze jammer genoeg niet. Uiteindelijk besloten we om hen tijdelijk apart te laten slapen, tot Kyra terug meer zelfvertrouwen had opgebouwd.

Krabton Dasha 3 van Nobby

Krabben is een basisrecht van katten en als je niet wil dat ze dat aan je meubels doen, dan moet je als eigenaar voldoende andere krabmogelijkheden voorzien. Om die reden kocht ik vorig jaar een krabton.
Het voordeel van een krabton is dat het minder plaats inneemt dan de meeste krabpalen. Ideaal dus voor kleinere ruimtes!

Bij mijn zoektocht naar de juiste krabton, waren mijn belangrijkste voorwaarde dat de diameter niet te groot was (omwille van de kleine plaats waar ik ze wilde zetten) en dat de ton hoog genoeg zou zijn. Het is immers belangrijk dat een kat zich helemaal kan uitrekken terwijl hij zijn nagels ‘scherpt’.

Ik kwam uit op de krabton Dasha 3 van het merk Nobby, met een diameter van 38cm en een hoogte van 98cm. Er zitten 4 grote gaten in en de kat kan langs de binnenkant van het ene naar het andere niveau klimmen. Ik heb die van mij gekocht bij Animal Stars en de kostprijs was toen 79,90 euro. Toevallig moest ik rond die periode in de buurt van Animal Stars (Beverlo) zijn, maar ze leveren ook gratis vanaf 40 euro aankoopbedrag.

De krabton is er nog steeds te koop en kost momenteel 99,90 euro, wat nog steeds een mooie prijs is voor een grote krabton.

 

De ton deed voor Mylo al snel dienst als uitkijktoren. Er inklimmen deed hij in het begin echter niet uit zijn eigen. Ik heb dan een paar keer zijn eten in de ton gezet en dat was blijkbaar genoeg motivatie om de ton eens langs de binnenkant te inspecteren. Sindsdien klimt hij regelmatig in en op de ton. Bovendien vindt hij de ton heel leuk om aan te krabben (wat het primaire doel was) i.t.t. de krabplank die er vlak naast hangt. Soms spelen we ook in en rond de krabton. Niets is plezanter dan de pluimen van een hengel in één van de gaten te laten verdwijnen en Mylo die dan zijn uiterste best doet om de pluimen op te sporen in de ton.

Mylo in de krabton lokken met eten

Je hoort het al, Mylo en ik zijn eigenlijk heel tevreden met deze krabton. Nu, meer dan een jaar na aankoop, is de ton (op een klein gaatje na) nog steeds in goede staat (wat niet van zijn krabpaal kan gezegd worden) en wordt die nog steeds intensief gebruikt. Een krabton kopen is wat mij betreft een aanrader voor elke katteneigenaar!

Mylo in zijn krabton.

 

Kat en hond aan elkaar laten wennen.

De belangrijkste voorwaarde bij de adoptie van een kat, was bij ons dat de kat overweg zou moeten kunnen met Kyra, de hond van mijn zus. Kyra was toen ten slotte al 11 jaar bij ons, dus als het niet zou lukken om de beide beestjes te laten samenleven, dan zouden we de kat terug naar het asiel moeten doen.

Kyra, de hond van mijn zus.

Maar zover wilde we het natuurlijk niet laten komen! Daarom begon ik al ver op voorhand op te zoeken wat de beste manier is om een kat en een hond aan elkaar te introduceren. Al snel werd mij duidelijk dat er onder de katteneigenaars 2 kampen bestaan: de voorstanders van de geleidelijke introductie en de voorstanders van wat ik de ‘cold turkey’ methode noem.

Bij de cold Turkey methode worden kat en hond gewoon op hoop van zegen bij elkaar gezet en moeten ze zelf maar uitzoeken hoe ze met elkaar kunnen samen leven. Die methode zal voor een deel katten en honden natuurlijk wel werken, maar ik had het gevoel dat de andere methode ons meer kans op slagen zou geven.

Bij trage introductie laat je de hond en kat in kleine stapjes aan elkaar wennen. Daarbij maak je gebruik van positieve associatie, een stokpaardje van Jackson Galaxy van het tv-programma My cat from hell.

Tv programma dat baasjes leert beter te communiceren met hun kat.

Bij ons is dat als volgt verlopen: Toen Mylo wat bekomen was van zijn verhuis en etenstijd was voor Kyra, hebben we hen in twee aangrenzende ruimten geplaatst met een plank tussen. Ze konden elkaar dus alleen horen en ruiken. Door hun op dat moment eten te geven, werden die geluiden en geuren met iets positief geassocieerd.

Toen dat goed lukte, gingen we een stapje verder en plaatste we een hek in plaats van de plank. Op die manier konden ze elkaar ook zien, maar nog niet aanraken (al moest ik wel goed in het oog houden dat Mylo niet over het hek zou springen :p). Opnieuw gebruikte we hierbij eten als positieve associatie.

Na een tijdje werden ze nieuwsgierig (vooral Mylo dan) en gingen ze door het hek door aan elkaar ruiken. Toen ook dat goed ging, lieten we ze in dezelfde ruimte eten. Dat lukte al na 4 dagen! Kyra was nog wel wat op haar hoede, ook al weegt ze zowat 8 keer zoveel als Mylo…

Mylo en Kyra eten voor de eerste keer samen.

Uiteindelijk konden ze ook buiten de eetmomenten bij elkaar in dezelfde kamer zijn. Mission accomplished!

Mylo zoekt contact met Kyra, die het nog niet helemaal vertrouwt ;).

 

Scrapbookpagina 'Adopting you'

Ik doe aan digital scrapbooking en sinds Mylo lid van ons gezin geworden is, is hij vaak het onderwerp van mijn pagina’s. De eerste scrapbook layout die ik met jullie wil delen, gaat over zijn adoptie en zijn eerste dagen in ons gezinnetje.

Een schuchtere kat?

In het begin leek Mylo een beetje een schuchtere kat en het was voor ons moeilijk om in te schatten hoe dat ging evolueren, omdat we natuurlijk niet wisten wat het arme beestje had meegemaakt voor hij in het asiel terecht kwam.

 

De eerste tijd verschoot hij vaak als je je hand naar hem uitstak en ook bij het spelen was hij geen held. In afwachting van mijn bestelling van kattenspeelgoed, had ik zelf een hengeltje gemaakt, maar daar had hij wat schrik van.

 

Ook de eerste kennismaking met de stofzuiger was geen succes. Na een uur zat hij nog steeds helemaal in het hoekje onder de kast. Uiteindelijk heb ik een potje natvoer voor de kast geplaatst. En wie kwam daar piepen? Mylo!  Daarna hebben we nog lekker liggen knuffelen en was hij gelukkig weer helemaal relax.

Maar zoals jullie nog wel zullen ontdekken, is Mylo al snel uitgegroeid tot een kat met een gezonde dosis zelfvertrouwen :).

Royal Canin

Een handige manier om geld te besparen is door gebruik te maken van ‘proefacties’. Royal Canin  doet zo regelmatig acties waarbij je gratis een zak van 400g kattenvoer kan proberen. Zij hopen natuurlijk dat je kat dat eten dan zo lekker vind, dat je hun voeding blijft kopen, maar er is geen enkele aankoopverplichting.

 

Royal Canin is niet de voeding die ik normaal voor Mylo gebruik (hierover later meer), maar ik vind het wel een ideale manier om voor wat variatie te zorgen. Ik meng het gratis zakje dan gewoon onder zijn normale brokken en op die manier kom ik iets langer toe met zijn voeding.

Het enige wat je moet doen is een gratis account maken bij Royal Canin, de bon afprinten en ermee naar de winkel gaan. Het laatste jaar heb ik zo al verschillende gratis zakjes kunnen halen (telkens van een andere ‘soort’ van Royal Canin’), dus het is zeker wel de moeite om je even in te schrijven!

De actie die momenteel loopt is geldig in Horta winkels (vorige acties waren o.a. in Tom&co, Aveve, Maxi-zoo) en loopt nog tot 12 oktober. Ga dus snel je bon afprinten via deze link  en haal je gratis zakje Royal Canin Exigent van 400g.


Mijn gratis zakje Royal Canin Exigent 400g

 

Een kat laten wennen aan zijn nieuwe thuis

Tijdens mijn research die vooraf ging aan de adoptie, had ik gelezen dat, als je een kat adopteert, je die de eerste dagen best laat wennen in een kleinere ruimte. Katten houden niet van verandering en een nieuwe thuis is voor hun dus een stresserende situatie. Door eerst een kleine ruimte aan te bieden, waarin ze zich na een tijdje veilig gaan voelen, creëer je een ‘veilige haven’ van waaruit ze op eigen tempo de rest van het huis kunnen gaan ontdekken.

Wij kozen ervoor om de auto’s de eerste dagen buiten te zetten en Mylo te laten wennen in de garage. In die ruimte had ik alles voorzien: kattenbak, drinkbakje, eten, krabpaal, nestje, … Ook had ik erop gelet om het drinken en eten niet te dicht bij de kattenbak, want katten zijn van nature propere beestjes :).

Toen we Mylo uit zijn reismandje loslieten in de garage, liep hij eerst wat schuchter rond langs de kanten, maar na een tijdje kwam hij al kopjes geven. Ik had mij natuurlijk goed voorbereid door zowel hoge ligplaatsen te voorzien als een paar lage verstopplaatsen. Mylo wilde mij echter meteen duidelijk maken dat katten eigenwijze beestjes zijn en koos er dus voor om op de mat aan de deur te gaan liggen of in het midden van de kamer, waar ik een kussen had gelegd om zelf op te zitten. En waarom zou hij gebruik maken van alle waterbakjes die ik heb klaargezet, als hij ook moeilijk kon doen en zijn kopje in een diepe emmer kon steken?

 

Mylo nog niet helemaal op zijn gemak.

Mylo op het kussen dat ik voor mezelf had klaargelegd.

Lekker eigenwijs uit de emmer drinken.

Ik wilde hem niet forceren door hem direct op te pakken en te knuffelen, dus ging ik regelmatig gewoon in de ruimte zitten met mijn laptop. En die tactiek scheen te werken, want het duurde niet lang voor hij bij mij kwam liggen. Hij wist zelfs al heel snel duidelijk te maken dat hij graag wat aandacht van mij wilde door over het toetsenbord van mijn laptop te lopen (nogmaals mijn excuses aan de mensen die toen vreemde mails ontvangen hebben) of door zich op mijn schoot te wringen en de laptop weg te duwen. Ik wilde ten slotte een knuffelkat, toch? Be careful what you wish for! ;)

Beetje bij beetje lieten we hem de dagen erna de rest van het huis verkennen en het duurde niet lang voor hij zich begon thuis te voelen. Soms voelde hij zich zelfs een beetje te goed thuis, want meneer wilde meteen ook alle plaatsjes inspecteren waar hij niet mocht komen (op het aanrecht in de keuken, achter de tv, op de tafel).

 

Van al dat ontdekken word je natuurlijk moe…

Katten in de media

In de media gaat het vaak over rampen, negatieve gebeurtenissen, politieke ruzies, … Maar het hoeft niet allemaal kommer en kwel te zijn! Dankzij onze schattige viervoeters komen er ook regelmatig leuke berichten voorbij. Hilarische filmpjes, schattige foto’s of vrolijke nieuwsberichten over katten, wie houdt daar nu niet van? Daarom zal ik er een gewoonte van maken om er hier regelmatig te posten.

Een eerste leuk filmpje komt van het Nederlandse tijdschrift Hart voor dieren. Vandaag plaatste ze op hun facebookpagina een filmpje over kattenlogica. Het is een grappige compilatie over hoe katten soms andere keuzes maken dan wat wij zouden verwachten of logisch zouden vinden. Zeer herkenbaar voor elke katteneigenaar! Bekijk het filmpje hier.



De adoptie

Na maanden afwachten en uitzoeken, was eind augustus 2014 eindelijk het moment aangebroken om te gaan kijken in asielen om een kat te adopteren. De bedoeling was om de kat pas begin september echt te adopteren, maar ik wilde al eens gaan kijken in een paar asielen om de werking te leren kennen en rustig te kunnen kennismaken met de katten.

 

Het lot besliste echter dat het anders zou lopen. In één van de asielen viel mijn blik meteen op een rosse kater. Ik had sowieso al een zwak voor rosse katjes (en zwart-witkatjes) en deze kater kwam mij dan ook nog eens meteen kopjes geven. 

Mijn oog viel meteen op een lieve rosse kater.

We kregen te horen dat hij gevonden was door een man en naar het asiel gebracht omdat hij de kat uiteindelijk zelf niet kon houden. Het was een jong volwassen kater en hij was reeds gecastreerd in het asiel. Op het moment dat ik daar was, werd net zijn chip gezet en hij bleef daar enorm rustig en braaf onder!

Daarna zijn we nog naar een ander asiel geweest, waar ik er ook twee katten zaten die mij aanspraken, maar de rosse kater bleef toch in mijn hoofd zitten. Oké, ik zal eerlijk zijn, het was gewoon liefde op het eerste gezicht :). Die avond hebben we dus een snelle family-meeting gehouden en besloten om de adoptiedatum toch iets te vervroegen, zodat ik de rosse kater zeker zou kunnen adopteren.

De volgende dag stonden we stipt op het openingsuur terug aan het asiel. Gelukkig zat de kater er nog en kon ik hem meteen adopteren. In het asiel bleek hij de naam 'Rambo' te dragen, maar vermits hij een heel fijn gebouwde kater was met een zacht karakter besloten we die naam te veranderen. Vanaf die dag was zijn naam Mylo!



Tekenen van de adoptiepapieren.

 

Mylo op weg naar zijn nieuwe thuis.

 

Een raskat of een kat uit het asiel?

In mijn oorspronkelijke plan, was het mijn bedoeling om een raskat te nemen. Ik wilde heel graag een knuffelkat en dacht dat als ik een raskat zou nemen, ik toch iets meer zekerheid zou hebben over het soort karakter dan bij een huiskat. Bovendien wilde ik de kat binnenhouden omdat ik schrik had dat ze anders op een dag zou wegblijven zoals onze vorige poes en ik dacht dat je alleen raskatten kon binnen houden.

Mijn oog was gevallen op ragdolls. Niet alleen vanwege hun prachtige uiterlijk, maar vooral omdat ze bekend staan als echte knuffelkatten.


Phoenix, één van de mooie ragdolls van Cattery Narbondel

Na veel lezen en spreken met andere katteneigenaars, kwam ik er echter achter dat zelfs binnen eenzelfde ras, katten nog enorm van karakter kunnen verschillen. Bovendien zag mijn papa een binnenhuiskat niet zitten. De kat zou natuurlijk wel binnen mogen, maar hij wilde dat ze ook naar buiten zou kunnen gaan, zodat hij niet altijd op zou moeten letten om de deuren dicht te houden.

Ik begon dus verder te zoeken en besloot uiteindelijk om een volwassen kat uit het asiel te adopteren. Asielen worden elk jaar overspoeld met afgestane of gevonden katten die een nieuwe thuis zoeken, dus ik wilde heel graag zo’n arm beestje een warme thuis geven. En door voor een volwassen kat te kiezen, zou ik ook al meer inzicht hebben in het karakter van de kat.

Ondertussen ben ik een grote voorstander voor het adopteren van een kat uit het asiel en ik wil jullie aandacht dan ook even vestigen op de overheidscampagne ‘Kies voor het asiel’. Op hun site vind je een overzicht van de voordelen, veelgestelde vragen en een kaart met de asielen in België.

FOD Campagne 'Kies voor het asiel'

Besparingstips

Eén van de verschillen van Mylo met mijn vorige huisdier, is dat ik deze keer alles zelf betaal. Bij mijn hond betaalde ik ook al de speeltjes en andere benodigdheden, maar de voeding en dierenartskosten werden betaald door mijn ouders.

Een huisdier hebben is niet goedkoop (al is die kost verwaarloosbaar met wat je ervoor in de plaats krijgt) en het duurde dan ook niet lang voor ik er een sport van maakte om mijn kat op een zo goedkoop mogelijk manier te verwennen. Immers, als je minder uitgeeft per product, kan je meer kopen voor hetzelfde geld :). Daarom zal ik hier ook regelmatig mijn bespaartips met jullie delen.

Een kat in huis halen?

In februari 2013 overleed jammer genoeg mijn hond Laika op 14,5 jarige leeftijd. Ondanks dat ik mij erop had kunnen voorbereiden (ze had al een hele tijd gezondheidsproblemen t.g.v. ouderdom), was ik er enorm verdrietig van. Laika en ik waren samen opgegroeid en het voelde dus echt als een leegte dat zij er niet meer was. Gelukkig hadden we wel nog Kyra, de hond van mijn zus, maar dat is toch niet helemaal hetzelfde als je eigen huisdier te hebben.

Mijn hond Laika (1998-2013)

Na een tijdje groeide bij mij het idee om een nieuw huisdier in huis te halen. Niet als vervanging van Laika, maar als opvolging. Deze keer wilde ik echter voor een kat gaan i.p.v. een hond.

Toen ik nog een kleuter was, hebben we ook een paar jaar een poes gehad, maar daar herinner ik mij niet zo extreem veel van. Dus vanaf het moment dat het idee om een kat in huis te halen in mijn hoofd begon te groeien, ben ik beginnen dingen opzoeken en lezen over katten. Ik ben tegen impuls aankopen en wilde dus goed voorbereid zijn. Bovendien moest ik ook eerst mijn ouders zien te overtuigen met een serieus ondernemingsplan, want eigenlijk wilden zij niet dat ik een nieuw huisdier in huis zou halen.

Minneke, de poes die we hadden toen ik een kleuter was.

Het volgende half jaar stak ik dus mijn neus in kattenboeken en tuurde ik met mijn ogen het internet af op zoek naar nuttige informatie over het in huis nemen van een kat.  Na een tijdje had ik een mooi plan opgesteld en wist ik mijn ouders te overtuigen om na de zomervakantie een kat te adopteren. Yes! Het aftellen kon beginnen!