De tijd vliegt inderdaad als je
plezier hebt! Exact 2 jaar geleden kon ik na een lange argumentatiemarathon bij
mijn ouders en daarna nog een paar maanden afwachten, Mylo adopteren!
Het is verbazingwekkend hoe snel
dat jaar gegaan is en ik ben nog steeds even dol (of zelfs doller) op hem!
Het
is echt grappig als ik terugkijk naar de foto’s en filmpjes van zijn eerste dagen. Zowel Mylo als ik zijn de laatste 2 jaar
gegroeid, figuurlijk dan toch ;). Als ik terugdenk aan het begin, hoe onzeker
ik in het begin was over hoe ik een goed baasje moest zijn voor Mylo… Ik weet nog de
eerste weken, hoe voorzichtig dat ik hem altijd oppakte, terwijl ik nu weet dat
ik zowat alles met hem kan uithalen zonder dat hij het erg vind ;).
En Mylo zelf, die de eerste dagen
schuchter was, zich een uur achter de kast verstopte uit schrik voor de
stofzuiger en weg deinsde als je te snel je hand naar hem uitstak. Dat is nu
wel anders! Meneer heeft een sterk willetje en blaakt van zelfvertrouwen :).
Hij is misschien geen spinnertje,
maar knuffelen en kopjes geven kan hij als de beste en als hij iets wil
duidelijk maken, dan maakt hij schattige ‘prrrt’ geluidjes of toont hij gewoon
wat hij wil door je hand naar zich toe te trekken of de lege drinkbak te
verslepen :p.
Hij is ook een beetje mijn
zorgenkindje, door zijn eeuwige snotneusje, maar dat neem ik er zeker graag
bij!
Hij is mijn knapperd met een zachte vacht en het stukje uit zijn
oor maakt hem uniek.
Hij is dol op pluimpjes, lintjes
en tikkertje spelen en houdt er niet van als je zijn neusje afkuist :p
Hij is een leuk totaalpakketje
van lief en deugniet, rustig en
overactief, knuffelachtig en zelfstandig,…
Blij nog eens Mylo te zien.Een echt beertje.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes,
Doris