Het is waar wat ze zeggen!

De tijd vliegt inderdaad als je plezier hebt! Exact 2 jaar geleden kon ik na een lange argumentatiemarathon bij mijn ouders en daarna nog een paar maanden afwachten, Mylo adopteren!
Het is verbazingwekkend hoe snel dat jaar gegaan is en ik ben nog steeds even dol (of zelfs doller) op hem! 
Het is echt grappig als ik terugkijk naar de foto’s en filmpjes van zijn eerste dagen.  Zowel Mylo als ik zijn de laatste 2 jaar gegroeid, figuurlijk dan toch ;). Als ik terugdenk aan het begin, hoe onzeker ik in het begin was over hoe ik een goed baasje moest zijn voor Mylo… Ik weet nog de eerste weken, hoe voorzichtig dat ik hem altijd oppakte, terwijl ik nu weet dat ik zowat alles met hem kan uithalen zonder dat hij het erg vind ;).
En Mylo zelf, die de eerste dagen schuchter was, zich een uur achter de kast verstopte uit schrik voor de stofzuiger en weg deinsde als je te snel je hand naar hem uitstak. Dat is nu wel anders! Meneer heeft een sterk willetje en blaakt van zelfvertrouwen :).

Hij is misschien geen spinnertje, maar knuffelen en kopjes geven kan hij als de beste en als hij iets wil duidelijk maken, dan maakt hij schattige ‘prrrt’ geluidjes of toont hij gewoon wat hij wil door je hand naar zich toe te trekken of de lege drinkbak te verslepen :p.
Hij is ook een beetje mijn zorgenkindje, door zijn eeuwige snotneusje, maar dat neem ik er zeker graag bij!
Hij is mijn knapperd  met een zachte vacht en het stukje uit zijn oor maakt hem uniek.
Hij is dol op pluimpjes, lintjes en tikkertje spelen en houdt er niet van als je zijn neusje afkuist :p
Hij is een leuk totaalpakketje van lief en deugniet, rustig en  overactief, knuffelachtig en zelfstandig,…

Ik ben zo gelukkig met hem en zou hem voor geen geld van de wereld meer willen missen!!

   

 
 

 

 


1 opmerking:

  1. Blij nog eens Mylo te zien.Een echt beertje.
    Groetjes,
    Doris

    BeantwoordenVerwijderen

Google+