Nadat we Mylo en Kyra stilaan aan elkaar hadden leren
wennen, lukte het hen om vredig samen te leven. Er wordt dus nooit geblaft of
gesisst naar elkaar en daar zijn we heel blij om!
Maar ze zijn zeker ook niet de ‘beste vriendjes’. Dat heeft
er alles mee te maken dat Kyra, de hond van mijn zus, al een dagje ouder wordt
en wat angstiger is. Omdat Mylo in het begin eens een paar flessen drank naar
beneden gesmeten heeft toen zij in de buurt stond, vertrouwt ze Mylo niet
helemaal meer. Bovendien komt Mylo voor haar heel dominant over als hij met
zijn staart omhoog (wat voor katten dan weer een vriendelijk signaal is) op
haar af komt.
Mylo zelf zoekt wel contact met Kyra en geeft haar soms
zelfs kopjes. Die arme Kyra begrijpt er niks van en komt dan vaak bij ons ‘bescherming’
zoeken.
Op een dag lag Kyra lekker in het zonnetje en besloot Mylo
om haar te vergezellen. Eerst ging hij bij haar aan het raam zitten en daarna
ging hij naast haar liggen en zich helemaal uitrekken. Het was alsof hij wilde
zeggen ‘Will you be my friend?’. En Kyra bleef voor één keer liggen en 'onderging' het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten